Bekering

[Freya]

Een klein deel van de mensen verandert gedurende zijn of haar leven van geloof. Of, zij worden voor het eerst in hun leven gelovig. Ik ben benieuwd naar jullie verhalen en ervaringen. Wat geloofde je voorheen? En wat nu? Waarom ben je bekeerd? Hoe reageerde je omgeving er op?
Let's talk

[Vlindertje]

Ook ik ben 1 van die kleine groep mensen die tot bekering is gekomen.
Vorig jaar, nadat ik te horen had gekregen dat mijn moeder kanker had , ben ik weer naar een kerk gegaan, en daar voelde ik me thuis.
Sinds februari vorig jaar besloot ik voor God te gaan, heb de alphacursus en de vervolgcursus gedaan, en op zondag 25 november ben ik gedoopt.
Hiervoor was ik zoekende, was een heel klein deel in mn leven een wiccan, en nu volg ik God.

En jullie??

[karinD]

Ik ben Ned. Hervormde gedoopt maar ik heb me nooit heel erg thuisgevoeld in de kerk, hoewel ik wel ergens van mijn 12de tot mijn 20ste ofzo in de cantorij (protestant kerkkoor) gezongen heb. Maar in de puberteit ben ik een beetje gaan zoeken naar meer dan alleen de kerk. Ik ontdekte dat ik me ook aangetrokken voelde tot delen van andere geloven, zoals bijvoorbeeld reïncarnatie en daarmee karma en het idee dat God niet persè een man hoeft te zijn. Dus is mijn geloof geheel het mijne, gebaseerd op protestant-Christelijk, maar met delen van het hindoeïsme, de Wicca en het Boedisme endoorheen verweven.

[Freya]

Klinkt een beetje als mijn verhaal, ik heb ook van meerdere geloven een beetje. Maar in de basis noem ik mijzelf wel Paganist (waar wicca ook onder valt) tegenwoordig.

Ook ik heb een hele zoektocht achter de rug. Ik kom uit een Katholiek nest, zij het niet praktiserend. We gingen een heel enkel keertje naar de kerk. Ik kan me nog een kerstnachtmis herinneren, dat was wel heel mooi om eens mee te maken, overigens. Ik deed mijn communie en dat was het wel zo'n beetje.

Ik heb altijd wel in dingen geloofd. Dat er meer is tussen hemel en aarde, bijvoorbeeld. En in entiteiten. Leven na de dood. Reïncarnatie, pendelen, dat soort dingen. Rond mijn 12e werd ik nieuwsgierig naar andere vormen van geloof. Op een gegeven moment moest ik op school voor het vak geschiedenis een verslag maken over een onderwerp wat in het verleden van Nederland heeft plaatsgevonden. Ik koos voor Hekserij in Nederland. In de Bieb (we hadden toen nog nauwelijks internet, haha!) vond ik in een boek meer informatie, ook over moderne hekserij. Ik kwam toen in aanraking met de term Wicca. Met die info ben ik toen voor het eerst bekeerd. Ik ben toen heel bewust met Wicca aan de slag gegaan, had een eigen Book of Shadows en leefde netjes volgens de Wicca regels.

Maar een paar jaar later merkte ik dat Wicca voor mij toch ook niet echt was wat ik zocht: ik had moeite met alle regels, de hiërachie binnen het geloof, etc. Ik voelde me een buitenbeentje binnen mijn eigen gemeenschap en dat was wel het laatste wat ik wilde, en dus stapte ik er weer vanaf. En zo bleef ik een aantal jaren even helemaal geloofloos.

Op den duur is het toch weer gaan kriebelen en dus ging ik weer op zoek. En eigenlijk doe ik dat nu nog steeds. Ik beleef mijn geloofswereld heel anders dan 'zou moeten'. Ik neem wat dingetjes uit mijn Katholieke achtergrond mee, ik neem wat dingetjes uit het Christendom mee maar bovenal neem ik heel erg veel dingen uit het Paganisme mee. Ik geloof alleen niet letterlijk in Goden. Symbolisch wel, maar meer ook niet. Ik heb edelstenen in huis, ik vier de feestdagen zowel Katholiek als Paganistisch (Kerst = Yule en Pasen = Ostara etcetera) en eigenlijk bevalt dit me gewoon heel erg goed zo. Ik mis alleen nog wat mensen waarmee ik mijn Paganistisch gepimpte geloof gezellig samen kan delen, maar ik snap dat die vrijwel niet te vinden zijn, haha.

[Freya]

Het mag nog geen bekering heten, maar mijn kind van 8 is deze week geheel en al zelf tot de conclusie gekomen dat hij niet (meer) in God gelooft. Hij zit op een Christelijke school en hoewel hij van ons niks meekrijgt krijgt hij op school wel één en ander mee over het geloof.

Laatst heb ik hèt gesprek gehad over Sinterklaas en de Kerstman (dat ze niet echt bestaan) en aan de hand daarvan is hij verder gaan brainstormen. Conclusie: Jezus heeft ooit wel een keer echt bestaan, maar er is geen God. Hij gelooft overigens wel in buitenaards leven. We hebben het samen nog gehad over wat we wel en niet geloven, hij vond het wel mooi dat ik 'in de natuur geloof' en ik heb hem op het hart gedrukt dat er één geloof wel echt heel erg belangrijk is: in jezelf geloven. Dat ging hij wel serieus proberen (meneer laag zelfbeeld..) om beter te doen.

We hebben wel afgesproken dat hij op school bij andere kinderen die wel in God geloven hun geloof moet blijven respecteren. Dat vond hij geen enkel probleem. Hij ging het wel nog een keertje met zijn vaste vriendjes over aliens hebben, haha :P

[Neptunus]

Hoe uitten jullie je geloof?
Bid je? Of ga je naar de kerk?
Heb je een eigen ingericht plekje om te bidden?
Lees je de bijbel?

[Freya]

Hoe uitten jullie je geloof?
Bij mij is er weinig te merken aan de buitenkant. Ik draag wel een kettinkje met daaraan een pentagrammetje en een amethyst. Ik vier de Paganistische jaarfeesten gemengd met de Christelijke varianten (bijvoorbeeld Ostara en Pasen of Yule en Kerstmis) en geef er vaak een eigen twist aan.

Bid je? Of ga je naar de kerk?
Nee, geen van beiden. Hoewel, voor mij is de Natuur een beetje mijn kerk, ik duik graag de natuur in als ik tot rust wil komen.

Heb je een eigen ingericht plekje om te bidden?
Niet meer, ik heb wel een klein altaartje gehad maar die behoefte is op een gegeven moment wel verdwenen.

Lees je de bijbel?
Nope

[karinD]

Ik uit mijn geloof niet zichtbaar, ik probeer er alleen naar te handelen. Door eerlijk te zijn en te proberen anderen niet te kwetsen. Ik heb wel een kettinkje met een kruisje maar dat draag ik al jaren niet meer eigenlijk.

Ik bid voor en na het eten en verder doe ik alleen korte gebedjes als er iemand overleden is of als er een ramp of aanslag geweest is, iets waarbij meerdere mensen gewond of gedood zijn, ik vraag om steun voor de slachtoffers en hun nabestaanden. Dit doe ik in mijn hoofd en spontaan, ik vouw er niet mijn handen bij maar wel mijn ogen dicht. Verder bid ik niet. Ik ben al heel lang niet meer in de kerk geweest. Ik vind dat namelijk niets toevoegen aan mijn geloof, ik persoonlijk heb er geen steun aan. Net als Sandy ga ik liever de natuur in om tot mezelf en mijn geloof te komen.

Ik heb geen eigen plekje in huis om te bidden.
De bijbel lees ik ook niet, hoewel mijn oude kinderbijbel teruggevonden heb en van plan ben daar wel af en toe even in te lezen. Verder kijk ik met kerst en met pasen graag op tv naar bijbehorende programma's of films, zoals Kerst met de Zandtovenaar en de Passion of Jesus Christ Superstar. Dat is overigens geen vaste gewoonte, kom ik het toevallig tegen dan kijk ik het, anders niet.